آداب داستانسرایی برای کودکان
تطابق فطرت با قصه:
گرایش انسان به داستانها و علاقه به کشف حقایق در آنها، امری کاملاً فطری است. خداوند بزرگ نیز از همین امر فطری استفاده کرده و قرآن را بر پایهی داستان بنا نموده است.
داستان 25 پیامبر در قرآن و داستانهای دیگری از احوال بشر که مربوط به انبیاء نیست، همه و همه یک وسیلهی عمومیاست که قرآن برای هدایت انسانها به کار برده است:
لقد کان فی قصصهم عبرةً لاولی الالباب (یوسف-11)
همانا در حکایت آنان، برای صاحبان عقل، عبرت کامل خواهد بود.
برخلاف آنچه که ما تصور میکنیم، داستان مجموعهای از وقایع خیالی و غیره واقعی نیست. بطوریکه قرآن تمام واقعیتها و تواریخ بشر را به صورت داستان بیان فرموده و آن را مایهی پند و عبرت مردم و وسیلهای برای یافتن حق و اطمینان قلب آنها معرفی نموده است.
قصهها نیز مانند فیلمها، موسیقیها، عکسها و... از یکسو میتوانند نردبان انسان به سمت ابدیت بوده و فطرتها را بارور کنند و از سوی دیگر میتوانند با آثار مخرب و تباهکنندهی خود، انسان را به قعر جهنم سوق دهند، و این در گرو سلامت یا فساد افکاری است که قصه را به عنوان ابزار به استخدام خود در آوردهاند.
آثار مثبت قصه گوئی
1- جذابیت و تنوع قصهها، نوعی سرگرمیبرای انسان محسوب میشود.
2- داستان وسیلهای است برای آموزش (اصول عقاید، علوم مختلف،...)
3- شکل دادن به روح مخاطب یا پرورش اخلاق صحیح در او با روایت داستانهایی که فضایل اخلاقی را بسیار پررنگتر به تصویر میکشند.
4- تقویت قوهی خیال و یا افزایش خلاقیت مخاطب
نکاتی برای انتخاب داستان برای کودکان
1- داستان باید خالی از اوهام (غول، شبه و...) امور غیر واقعی (تأثیر شانس در زندگی و...) و مسائل خرافی (نحس بودن عدد 13 و...) باشد.